KOMŞUDA PİŞER…

​Taşınacaktım… Ev arıyordum… İşime yakın olsun, merkezi olsun, çarşı pazarı olsun, yeşili bol olsun istiyordum. Bu kriterlerde bir ev bulup taşındım. Artık yukarıdaki rutini bu evde yaşamaya devam ediyordum. Sonra bir gün sokakta bir hareketlilik oldu. Sokağımıza bir cafe açılacakmış. Tabelalar, masalar, sandalyeler derken sonunda hakikaten açıldı. Sabah kalkıp kreşe ve işe giderken yanından geçtiğim boş dükkanın önündeki çiçeklerle güne başlıyordum artık. Akşam dönerken de o boş dükkan çay kahve içen, bir şeyler atıştırıp sohbet eden insanlarla dolu oluyordu… 

Kafelerin insana huzur veren bir yanı vardır. Lokanta gibi değildir kafeler. Karnını değil de ruhunu doyurmaya gidersin. Bir çay bir kahve ama daha mühimi biraz yavaşlamak, iki çift laf etmek, günlük koşturmacanın üzerinde yarattığı toksik etkiden biraz olsun arınmak için… Kah yalnızlığının tadını çıkarmak için kah iki dost kelamı duymak için… 

Dem cafe sokağımıza geldiğinden beri sokağımızın çehresi değişti. Yıllardır aynı sokakta aynı mahallede oturduğumuz ama hiç karşılaşmadığımız, tanışmadığımız komşularımızla yan yana geldik, aynı masada buluştuk, dost olduk, arkadaş olduk… Çocuklarımız bilgisayar, televizyon karşısından kalkıp sokakta oynamayı keşfetti. Dostları, arkadaşları oldu… Yakar top, saklambaç, kovalamaca oynadılar, bisiklete bindiler, küsmeyi de barışmayı da öğrendiler… Dem cafe olmasaydı bu sokak yine yeşil bir sokak olmaya devam edecekti… Şimdi Dem cafe var ve bu sokak rengarenk… Demli bir çayla, güzel bir kahvaltıyla, ağız tadıyla yenen bir tostla, öğlen sakin sakin yenilen bir yemekle, dost sesleriyle, çocuk kahkahalarıyla boyanıyor sokağımız her gün onun sayesinde.

Hayatı paylaştığımız bu yerde biz bir kısım acemi aşçı olarak yemeklerimizi de paylaşmak için bir adım atmak istedik ve “Komşuda Pişer Bize de Düşer” ismiyle bir Cuma akşamı geleneği başlatmak üzere harekete geçtik. Cuma akşamları tüm dostlar akşam yemeğinde buluşuyoruz. Her hafta gönüllü bir komşumuzun hazırlayıp pişirdiği menüyü tadıyoruz. Elimizin hamuruyla aşçılığa soyunup, ortaya çıkardığımız lezzetleri keyifli sohbetlerimize katık edip yiyoruz.

Hepinizi yemek yapmaya ve yemek yemeye ama en çok da hayatı paylaşmaya davet ediyoruz.